Daar is ie dan eindelijk; de laatste week van de 100 dagen kliederen episode. Een periode waarin inspiratie af en toe nadrukkelijk afwezig was en altijd zeer onverwacht op volle kracht terugkwam. Ik heb alweer nieuwe papiertjes geknipt om gemakkelijk door te kunnen gaan. Het is fijn om in mijn luie stoel te hangen en wat te kliederen. De discipline om de tekeningen te scannen en te organiseren in een Photoshopbestand, ontbrak wel regelmatig, daardoor raakte de wekelijkse structuur een beetje zoek. (en raakte ik in de war met het tellen van de dagen) De hoeveelheid is grandioos, de grootste muur in mijn werkkamer hangt helemaal vol en ze passen er niet eens allemaal op. Ik ontdekte dat ik trouwens beter hangend op bed of in mijn luie stoel kon werken dan aan mijn werktafel. Een onhandige positie zorgt ervoor dat ik nog minder controle heb over het uiterlijk van de lijnen en kleurvlakken die ik zet. Zo kwam ik best snel los van het resultaatgerichte werken. Yeahaa, meer vrijheid in expressie! 🙂
